ကိုယ္က်င့္သီလ ပဓာနပါ ဒါနက ေနာက္လိုက္မွ်သာ

ကိုယ္က်င့္သီလ ပဓာနပါ ဒါနက ေနာက္လိုက္မွ်သာ

           ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားဟာ တစ္မူရလို႔ တစ္ပဲလွဴ ဆိုတဲ့ လူမ်ဳိးမ်ားနဲ႔ အရင္းအဖ်ားသာ ကဲြတာမို႔ ဒါနကိစၥမွာ အလြန္္ဇဲြသန္ၾကပါတယ္။ ဒါနကိစၥ ဇဲြသန္ၾကေတာ့ ကိုယ့္က်င့္သီလကို ထိန္းသိမ္းမႈ နည္းပါေနပါတယ္။ အမွန္ကေတာ့ ဒီဘ၀မွာ လူေကာင္း သူေကာင္း ျဖစ္ဖို႔ေရာ ေနာက္ဘ၀မွာ လားရာဂတိေကာင္းဖို႔ေရာ ကိုယ္က်င့္သီလက ပဓာနျဖစ္ပါတယ္။ သီလေၾကာင့္ ေကာင္းတဲ့ဂတိ ေကာင္းတဲ့ဘ၀ေရာက္မွ ဒါနက ေနာက္လိုက္အျဖစ္နဲ႔ အက်ဳိးေပးႏိုင္တာပါ။

   ဆြမ္းတစ္အုပ္ လွဴဖူး ပန္တစ္ပြင့္ လွဴးဖူးလို႔ အပါယ္ မလားခဲ့ရဘူးဆိုတဲ့ သူေတာ္ေကာင္မ်ားလည္း ထိုအလွဴေၾကာင့္သာ မကပါဘူး အေျခခံ ငါးပါးသီလကလည္း မပ်က္ၾကလို႔ သုဂတိဘ၀ကိုရတာပါ။ အဲဒီလိုရတဲ့အခါ သူေတာ္ေကာင္းနဲ႔ ေပါင္းရပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီလို ေနာက္ထက္ ေနာက္ထက္ ကုသိုလ္ေတြက တိုးတိုးေနလို႔ အပါယ္မလားရဘဲ ဘုရားနဲ႔ ေတြ႕တဲ့အခါ တရားထူးရ၍ နိဗၺာန္အထိ အက်ဳိးရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ အက်ဳိးရဲ႕ အရင္းအျမစ္က ဆြမ္းအလွဴ ပန္းအလွဴ ျဖစ္လို႔ ဆြမ္းတစ္အုပ္ အလွဴေၾကာင့္ ပန္္တစ္ပြင့္ အလွဴေၾကာင့္ အပါယ္မလားဘဲ နိဗၺာန္ရတယ္လို႔ ဥဒါန္္းတြင္လာတာ ျဖစ္ပါတယ္။

   ဒီဘ၀မွာ ငါးပါးသီလမွ မလံုဘဲ ဒုစရိုက္ဆယ္ပါးမွ မေရွာင္ဘဲနဲ႔ ပါဏာတိပါတျဖစ္ေစ ကာေမသုမိစၦာ စာရျဖစ္ေစ မုသာ၀ါဒ တစ္ခုခုျဖစ္ေစ မေရွာင္ဘဲ ေက်ာင္းႀကီးေဆာက္ ဘုရားတည္ အလွဴႀကီး ေပးေနသူဟာ ေသခါနီးမွာ ထိုကုသိုလ္ အကုသိုလ္ ႏွစ္မ်ဳိးထင္လာရင္ စိတ္ၾကည္ႏိုင္ပါမလား။ စိတ္မၾကည္ရင္ ျပဳျပင္ေပးႏိုင္သူလည္း မရိွခဲ့ေသာ္ ဧကန္ အပါယ္သြားရမွာပဲ။ အလွဴႀကီးေတြက မကယ္ႏိုင္ပါဘူး။

ဇာတိပညာရိွေအာင္ ပ်ဳိးေထာင္နည္း

ဇာတိပညာရိွေအာင္ ပ်ဳိးေထာင္နည္း

                   ျဖစ္ေလရာဘ၀တို႔၌ ပဋိသေႏၶပါ ပညာရိွျဖစ္ေအာင္ ယခုဘ၀ကပင္ ထူေထာင္ သင့္ၾကသည္။ ထူးေထာင္နည္း တစ္ခ်ဳိ႔ကား ပထမဦးဆံုး အသိအလိမၼာ ဥာဏ္ပညာ ထက္ျမက္သူ ျဖစ္ခ်င္ရမည္။ ထိုသို႔ ျဖစ္ခ်င္သည့္ အတိုင္းလည္း အသိအလိမၼာ ဥာဏ္ ပညာ တိုးပြားေအာင္ ေရးသားအပ္ေသာ က်မ္းစားတို႔ကို စိတ္ပါ လက္ပါ ၾကည့္ရႈရမည္။ ပညာရိွႏွင့္ ဆက္ဆံ၍ ထိုသူ႔အထံသို႔ အႀကံဥာဏ္ေကာင္းမ်ား ေမးျမန္းမွတ္သားရမည္။ ဤမွ်ေလာက္ ႀကိဳးစားလွ်င္ပင္ ပ၀တိၱဥာဏ္ တိုးပြား၍ အရာရာ၌ စဥ္းစားတတ္သူ ျဖစ္လာ ပါလိမ့္မည္။ ထိုအခါ ေနာင္သံသရာ အတြက္ ဥာဏ္ပညာအထံု ပါေလာက္ေပၿပီ။

     

       သို႔ေသာ္ အားမရသင့္ေသးပါ ဥာဏ္ပညာပြင့္လင္းေအာင္ အ၀တ္အစား အိပ္ရာေနရာမွ စ၍ တစ္ကုိယ္လံုး အျမဲသန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း ရိွေစရမည္။ ဒါနစေသာ ကုသိုလ္ျပဳတိုင္း ဥာဏ္ ပညာထက္ျမက္သူ ျဖစ္ရပါလို၏ ဟု စိတ္ကလည္း ညႊတ္ရမည္။ ႏႈတ္ကလည္း ရြတ္ဆို ဆုေတာင္းရမည္။ ရဟန္းသံဃာလွဴဒါန္းရာ၌လည္း စာေပကို  သင္ယူႏိုင္ ပို႔ခ်ေရးသား ႏိုင္ပါေစ ဟု စိတ္ေစတနာ ျဖစ္ေစရမည္။ တတ္ႏိုင္ပါမူ စာသင္ေက်ာင္းတိုက္ တည္ေထာင္၍ စာပို႔ခ်ႏိုင္ေသာ ပုဂိၢဳလ္ကို ကိုးကြယ္းကာ စာပို႔ခ်ႏိုင္ေအာင္လည္း ေထာက္ပံ့ရမည္။

   

     လူစာသင္ေက်ာင္းမ်ားကိုလည္း ေထာက္ပံ့ရမည္ တိုင္းသူျပည္သားတို႔ ပညာတိုးပြား ေအာင္ ကူညီရမည္။ မိမိ တတ္သိသမွ်ကို သူတစ္ပါးအား ေျပာျပခ်င္စိတ္ နားလည္းေစ ခ်င္စိတ္ ရိွရမည္။ ဤသို႔ စသည္ျဖင့္ ပညာဘက္၌ စိတ္ထက္သန္သူသည္ ဘ၀သံသရာ၀ယ္ ႀကီးက်ယ္ေသာ ပညာရွင္ ျဖစ္ႏိုင္သည္။

      ဤကား ေနာက္ဘ၀ အဆက္ဆက္၌ ဇာတိပညာ (၀မ္းတြင္းပါ ပညာရိွ) ျဖစ္ေအာင္ ပ်ဳိးေထာင္နည္းေပ တည္း။