Tuesday, October 30, 2012

ပါရမီ ၁၀ ပါး

(၁) ဒါနပါရမီ -

မိမိပိုင္သက္ရွိသက္မဲ့ ပစၥည္းမ်ားကို သူတစ္ပါးအား လွဴဒါန္းေပးကမ္းစြန္႔ၾကဲမႈကို ျဖည့္က်င့္ျခင္း။


(၂) သီလပါရမီ -

အကုသိုလ္မျဖစ္ေအာင္ ကိုယ္ႏႈတ္တို႔ကို ေစာင့္ထိန္းျခင္း၊တနည္းအားျဖင့္ ငါးပါးသီလ ၊ ရွစ္ပါး သီလ စသည့္ ေစာင့္ထိန္းမႈကို ျဖည့္က်င့္ျခင္း။

(၃) ေနကၡမၼပါရမီ -

ေလာကီအာရံု ကာမဂုဏ္မ်ားကို မစံုမက္ဘဲစြန္႔ခြါ၍ တစ္ကိုယ္တည္း ရေသ့ရဟန္းျပဳလိုျခင္း (ေတာထြက္ျခင္း)အမႈကို ျဖည့္က်င့္ျခင္း။

(၄) ပညာပါရမီ -

ဥာဏ္ပညာတိုးပြားရင့္က်က္မႈကို ျဖည့္က်င့္ျခင္း။

(၅) ၀ီရိယပါရမီ -

ဇြဲလံု႔လစြမ္းပကားႀကီးမားေစရန္ မတြန္႔မဆုတ္အားထုတ္မႈကို ျဖည့္က်င့္ျခင္း။

(၆) ခႏ ၱီပါရမီ -

သည္းခံခြင့္လႊတ္မႈကို ျဖည့္က်င့္ျခင္း။

(၇) သစၥာပါရမီ -

အမွန္အတိုင္းေျပာဆို၍ ေျပာသည့္အတိုင္း လိုက္နာျပဳက်င့္မႈကို ျဖည့္က်င့္ျခင္း။

(၈) အဓိ႒ာန္ပါရမီ -

စိတ္ဆံုးျဖတ္ထားသည့္အတိုင္း ခိုင္ျမဲစြာ လိုက္နာက်င့္သံုးမႈကို ျဖည့္က်င့္ျခင္း။

(၉) ေမတၱာပါရမီ -

သူတစ္ပါးႀကီးပြားခ်မ္းသာေစလိုေသာ စိတ္ထားရွိမႈကို ျဖည့္က်င့္ျခင္း။

(၁၀) ဥေပကၡာပါရမီ -

သူတစ္ပါးအား မုန္းလည္းမမုန္း ၊ ခ်စ္လည္းမခ်စ္ ၊ဘက္မလိုက္ မွ်မွ် တတ အလယ္တည့္ မတ္ေသာ စိတ္ထားရွိမႈကို ျဖည့္က်င့္ျခင္း။

ပါရီမီ ၁၀-ပါး၊အျပား-၃၀

မိမိခႏၶာကိုယ္ ႏွင့္ ဆက္စပ္မႈမရွိဘဲ သား၊မယား၊ေရႊ၊ေငြ အစရွိေသာ သက္ရွိ သက္မဲ့ ပစၥည္းမ်ားကို စြန္႔လႊတ္၍ျဖည့္က်င့္ျခင္းသည္ "မူလပါရမီ" ျဖစ္သည္။

လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရား၏ ႏြားေမတၱာစာ


နေမာ တႆ ဘဂဝေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒၶႆ။

စက္ေလးစံုလြင္သာ၊ မဂၤလာသမိုက္၊ အလံုၿမိဳ႔ ေအာက္တိုက္၀ယ္၊ သိုက္ၿမိဳက္္သည့္ဌာန၊

မံုရြာၿမိဳ႔ ေဒသဟု၊ ပါကဋ ေၾကညာေသာ၊ ရြာမေမာ ရပ္ႀကီးက၊ နတ္တီးသည့္ စည္မုရိုးကဲ့သို႔၊

ရွည္အက်ိဳး ျဖစ္ပြားရန္၊ တရားရင္း သုတၱန္ကို၊ ထုတ္ျပန္ကာ လင္းလုိက္မည္၊ နားသြင္း၍ ေထာင္ၾကပါ။


ေခတ္ကာလ ယခု၊ ျဖစ္လာရ အမႈမွာ၊ ဘယ္သူ႔ကို ကိုးစား၊ ဘယ္သူ႔ကို ၿငိဳးထားမည္၊

ရိုးမွားလို႔ မသင့္၊ စဥ္းစားဖို႔ အခြင့္မွာ၊ ခ်ိန္သင့္ခါ မႈန္းမည္ဟု၊ တစ္တိုင္းလံုး ၾကမၼာ၊ ၀ိပါက္ရင္း ပါေသာေၾကာင့္၊

သာကီႏြယ္ သိန္းေျခာက္ေသာင္း ၊ ေဆြေတာ္မ်ား အေပါင္းတို႔၊ သူမေကာင္း မိစ ၦာဉာဏ္၊

၀ိဋဋဴ ေဘးရန္ေၾကာင့္၊ ကြ်မ္းျပန္ေအာင္ ပ်က္ျပားရာ၊ ျမတ္ဘုရား ဘုန္းလိႈင္လည္း၊

ကိုယ္ေတာ္တိုင္ မားမား၊ သံုးႀကိမ္တိုင္ ၾကြသြား၍၊ တားေသာ္လည္း မရ၊

မ,ေသာ္လည္း မတတ္သာ၊ နတ္သိၾကား ျဗဟၼာတို႔၊ ေနအားသည့္ တြက္တာႏွင့္၊ ဆိုစရာမရိွၿပီ။


၀ိဋဋဴ ဘုရင္၊ သာ၀တၳိ ျပည့္ရွင္လည္း၊ သာကီ၀င္ တစ္ျပည္လံုးကို၊ ဖ်က္မႈန္းသည့္ ကံသစ္ေၾကာင့္၊

စစ္ရဲမက္ ဗိုလ္ပါႏွင့္၊ ျမစ္ဂဂၤါ ေရစခန္းတြင္၊ ပရမ္းပတာ ပ်က္ျပား၍၊ ငါးလိပ္တို႔ အစာ၊ ျဖစ္ဖူးသည့္ က်မ္းလာ၊

ေဒသန အထြက္ႏွင့္၊ ခိ်န္စက္ကာ ယူရလွ်င္၊ ပ်က္သူမွာ ျဖစ္လမ္း၊ ဖ်က္သူမွာ နစ္မြန္းဘို႔၊ စခန္းလမ္း ဆုိက္ေလသည္။


ထိုက္သက္ရင္းတရား၊ ခုျဖစ္ပံု အလားကို၊ ဘုရားေဟာ က်မ္းထြက္ႏွင့္၊ အခ်က္က် ညိွလုိက္ေသာ္ . . .


(၁) ဘရံ ၀ဟတိေယာ ယႆ၊ နိဗၺေႏၶာ အတၳေသာ သဒါ၊

မာတာပိစ ဘာတာစ၊ ဉာတိမိတၱာစ တႆေသာ။

(၂) ေယတာ ဒိေသ ႏုကမၸႏိ ၱ၊ ကတညဳ ကတ ေ၀ဒိေနာ၊

၀ၯႏိ ၱ ယသေဘာေဂဟိ၊ သုကၠ ပေကၡစ စႏိၶမာ။

(၃) ေယစ ေတနာ ႏုကမၸႏိ ၱ၊ သံမုဠာ မိတၱ ဒုဗိ ၻေနာ၊

ဟာယႏိၱ ယသေဘာေဂဟိ၊ ကာ ေပကၡ၀ စႏိၵမာ။ ။


ဤပါဠိပဒ၊ အဓိပၸါယ္က်သည္မွာ၊ မိဘႏွင့္ဆရာ၊ ဉာတကာတစ္စု၊ ေက်းဇူးျပဳ စီးပြားဖက္၊

ေျခာက္ဦးသား အနက္၀ယ္၊ တစ္သက္ႏွင့္ တစ္ကိုယ္၊ မပ်က္ဘူး အလိုႏွင့္၊ ျဗဟၼစိုရ္ တရား၊

လက္မကြာ ထားႏုိင္မွ၊ စီးပြားအေဟာင္း မပ်က္၊ စီးပြားသစ္ တိုးတက္၍၊ ခ်မ္းသာသက္ရွည္ရာသည္။


ေျခာက္ဦးသား ထိုသူကို၊ မၾကည္ျဖဴ မသနား၊ အေလးမဲ့ ေပါ့စားလွ်င္၊ စီးပြားသစ္ မတိုး၊

စီးပြားေဟာင္း ညိႈးသည့္ျပင္၊ ေဘးမ်ိဳးစံု ေသာကႏွင့္၊ ေမာရမည္ တကယ္ဟု၊ အဓိပၸါယ္အျပ၊

အနက္သြား က်ေခ်သည္။


ကမာၻေစာင့္တရား

ျမန္မာနယ္ တရိုး၊ ကြ်ႏု္ပ္တို႔လူမ်ိဳးမွာ၊ ေရွးအရိုး ျဗဟၼစိုရ္၊ ကမၻာေစာင့္ တရားကိုယ္၊ ယြင္းယိူသည့္ အမႈ၊

သည္အခ်က္ တစ္ခုႏွင့္ပင္၊ ယခုလို ျဖစ္ေရး၊ တစ္တိုင္းလံုး ေခတ္ေဘးကို၊ ႏွစ္မေ၀း ဆက္လက္ကာ၊

ေတြ႔ၾကလွ်က္ ေနပါသည္၊ မိတ္သဟာ ျဖန္႔ျဖဴး၊ ဆိုခဲ့သည့္ ေျခာက္ဦးတြင္၊ အထူးပင္ ကြာျခား၍၊

တရားပ်က္ နာသည္မွာ၊ ကမၻာႏွင့္ အမွ်၊ ျမန္မာတို႔ ေဒသသည္၊ ဇဂၤလၿပီၿပီ၊ ႏြားကြ်ဲကို အားမွီလွ်က္၊

ဘိုးေဘးဘီ အစဥ္၊ သက္ေမြးမႈတြင္သည္ကို ၊ မ်က္ျမင္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။

သို႔သနစ္ အေၾကာင္းရင္း၊ သိၾကလွ်က္ အခင္းပါကို၊ သနားျခင္း ကြာေ၀းသည့္၊ ငရဲေခြး အစာ၊

လူဒုႆီ ၿပိတၱာတို႔၊ မာန္မိစၦာ ယွဥ္ပူး၍၊ ေက်းဇူးျပဳ စီးပြားဖက္၊ ျမန္မာႏြယ္ အဆက္၊ ကမၻာက ဖက္ခဲ့၍၊

အသက္၏ သ႑ာန္၊ မိတ္ရင္းစစ္ မွန္လွေသာ၊ တိရိစ ၦာန္ ကြ်ဲႏြားကို၊ သားမယား ေမြးမႈႏွင့္၊ ကရုဏာ မကပ္ဘဲ၊

သတ္ျဖတ္၍ ေရာင္းသူမွာ၊ လမ္းႏွစ္ေၾကာင္း မရိွ၊ အ၀ီစိ ေအာက္ရြာမွာ၊ ကမၻာကို ရက္တြက္၍၊

ေထာင့္တစ္သက္ သြားေတာ့မည္၊ တရားကိုယ္ ထင္လင္းမို႔၊ စဥ္းစားခြင့္ မလိုၿပီ၊

၀ယ္ၾကသူ တစ္ခိုကိုသာ၊ တရားကိုယ္ ထင္လင္းေအာင္၊ သတင္းစာ ကမ္းလိုက္ပါသည္။

က်မ္း၀ိဘင္း ဌကထာ၊ တိုက္ရိုက္ႀကီး အလာမွာ၊ ပါဏာတိပါတ၊ ျပဳလုပ္သည့္ ဌာန၀ယ္၊

ကာယရွင္ တစ္ခန္း၊ ခ်ီးမြမ္းသူ တစ္ေယာက္၊ ၀မ္းေျမာက္သူ တစ္ဖက္၊ သံုးဦးသား အနက္၊

အက်ိဳးဆက္ မတူၾက၊ ကာယရွင္ ဗာလမွာ၊ နိရယ တာလမ္း၊ ခ်ီးမြမ္းသူ ၿပိတၱာေရာက္၊

၀မ္းေျမာက္သူ အေနမွာ၊ တိရိစ ၦာန္ျဖစ္ေစဟု၊ ေ၀ပံုက် အၿပီး၊ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ သင္းသီးတြင္၊

ပစၥည္းရွင္ ၀ယ္လူစုမွာ၊ ခ်ီးမြမ္းမႈ တစ္စိတ္ပါ၊ ၀မ္းသာမႈ တစ္သြယ္ထြက္၊ ႏွစ္ပါးစံု ေရာယွက္ေသာ္၊

လက္သည္ထက္ အျပစ္ႀကီးမည္ဟု၊ ယူမီွးရန္ က်ေသာ္လည္း၊ ကာယကံ အရွင္ႏွင့္၊ တူလွ်င္ပင္ မနည္းၿပီ၊

ေနာက္ဆဲြက လိုက္ရေၾကာင္းမွာ၊ တစ္ခုေကာင္းအတြက္၊ ၀မ္းသာသည့္ အခ်က္ႏွင့္ပင္၊

ဆက္ဆက္ႀကီး ပါရမည္ဟု၊ ဌကထာ ရိွသည္ပင္။

ယုတိၱႏွင့္ စဥ္းစားလွ်င္၊ ေရာင္းသမား ၀ယ္သမား၊ ႏွစ္ဦးသား သေဘာတူ၊ ၀ယ္သူက မူလ၊ ေရာင္းသူမွာ ဘူတ၊

၀ယ္သူေပါမွ ေရာင္းသူရႊင္၊ ေရာင္းသူရႊင္မွ တြင္တြင္သတ္၊ နေဘထပ္ လြန္းေပါင္းတင္၊

သည္အတိုင္း ျမင္ၾကလွ်က္၊ ဇြတ္ငင္သည့္ တဏွာေၾကာင့္၊ ဟင္းလ်ာသည္ ဆုိလွ်င္ပင္၊

ခိုၿပိဳသည့္အတိုင္း၊ ပိုင္းၾကသည္ ၾကြက္ၾကြက္ဆူ၊ သူမရ ငါမငွ၊ ေငြစကို တျပင္ျပင္၊ ခ်ိန္ခြင္ကို တစ္ခါခါ၊

နက္ျဖန္လည္း လာပါေနာ္၊ သန္ဘက္လည္း ေမွ်ာ္ပါမည္၊ ေခၚလိုက္သူ တစ္ခ်ိဳ႔၊ လက္တို႔၍ မွာသူမွာ၊

ဟင္းလ်ာသည္ လာခဲဟု၊ စိတ္ထဲက တသူတ၊ သို႔ျဖစ္၍ ေနၾကလွ်က္၊ ပါးစပ္က ပရိယာယ္၊

ေရာင္းလာလို႔ ၀ယ္ပါသည္၊ ဘယ္အျပစ္ မရိွေပါင္ဟု၊ ေယာင္လို႔မ်ား မဟႏွင့္၊ ၀မ္းထဲက သေဘာကို၊

မေျပာဘဲ ကုန္စင္ေအာင္၊ ျမင္ရင္းစဲြ ျဖစ္ၾကသည္။


ပစၥည္းရွင္ ၀ယ္သူတို႔၊ ကူပံ့သည့္ အလား၊ ေပးလုိက္သည့္ ဒဂၤါးလည္း၊ ႏြားရွာ၍ သြင္းသူႏွင့္၊

စီးပြားတူ လုပ္ဖက္၊ ေငြျမင္သည့္ အတြက္ေၾကာင့္၊ သြက္သြက္လည္ အတြင္ခိုး၊ လွည္းေတာင္သူ တစ္ရိုးမွာ၊

ႏြားမ်ိဳးမ်ား ျပဳတ္မတတ္၊ သားမယား အငတ္တြင္၊ မတ္တတ္မိႈင္ ႀကံမရ၍၊ ဓါးျပသို႔ ၀င္သူ၀င္၊

သို႔ျဖစ္အင္ မူလမွာ၊ ၀ယ္သူက အေျခရင္း၊ ဟုတ္မဟုတ္ မျငင္းႏွင့္၊ ထင္အလင္း ဒိ႒၊ မ်က္ျမင္ပင္ ျဖစ္ၾကသည္။


သည္ရသ တဏွာမဲြ၊ သူအတင့္ ရဲတိုင္းကို၊ အကဲက မသန္၊ ဇြတ္လဲႊ၍ ခံၾကလွ်င္၊ ပါယ္ေလးတန္ ဒုကၡမွာ၊

ျမဳပ္ၾကမည္ စင္းစင္း၊ သည္တဏွာ ကင္းလွ်င္ပင္၊ တစ္ေတာလင္း အမိုက္၊ သည္ေလာဘ စရိုက္ကို၊

အၿမိဳက္သီး အလား၊ အလိုက္ႀကီး မွားၾကလွ်င္၊ ပါယ္ေလးပါး ယမဘံုတြင္၊ အိမ္ေထာင္စံု ေဆးေတာ္ထိုး၊

ရိုးအမ်ိဳး စာရင္းမွန္၊ ေရႊတိုက္ေတာ္ လက္ခံႏွင့္၊ မျပန္တမ္း အဟုတ္၊ ကမၻာႏွင့္ စာခ်ဳပ္၍၊

စံုးစံုးႀကီး ျမဳပ္ၾကမည္၊မဟတ္ဘူး မထင္ႏွင့္၊ မယံုလွ်င္ ကိုယ္ေတြ႔မွ၊ ဆိုသေရြ႔ မကဟု၊ လွလွႀကီး သိလိမ့္မည္။

ဇာတ္နိပါတ္ သက္ေသကို၊ ရွာေဖြကာ ထုတ္ဆိုလွ်င္၊ ပိုအမို မ်ားမည္ေၾကာင့္၊ တရားသား သက္သက္၊

စကားသြား ညက္ညက္ႏွင့္၊ နားမ်က္စိ မခိုသာေအာင္၊ လိုရာတြင္ ေျဖာင့္လိုက္သည္။

ထံုးေဟာင္း သာဓက


ေရာင့္တက္သည့္ ေလာဘ၊ မေနာကံ ေဇာၾကြ၍၊ ေဂါမံသ ဟင္းလ်ာကို၊ ၿမိန္ယွက္စြာ စားရမွ၊

ဆီအသား ဖံြ႔ၿဖိဳး၊ ဉာဏ္ပညာ တိုးသည္ဟု၊ ႏွလံုးဆိုး စကားတတ္၊ ကပ္လွ်င္သာ ကပ္ရမည္၊

သုတ္နိပါတ္ က်မ္းဂန္တြင္၊ နာဖ်ားရန္ အေၾကာင္းဟု၊ ထံုးေဟာင္းကို ေတြ႔ရသည္။

အေလ့ဆိုး ၀သီဉာဥ္၊ သည္တဏွာ သူငင္၍၊ လူအရွင္ ငုတ္တုတ္ႏွင့္၊ ၿပိတၱာရုပ္ ဇာတ္ေပၚ၍၊

တေအာ္ေအာ္ ေနရေၾကာင္း၊ ၎အျပင္ အပါယ္က်၊ ဇာတ္၀တၳဳ သာဓကမွာ၊ ေက်ာင္းတကာ့

ေက်ာင္းတိုင္းတြင္၊ ကိုးေၾကာင္းေရး ဆယ္ေၾကာင္းေရး၊ စာတိုက္ခ်င္း ယွက္ေထြး၍၊

မေကြးသာ မဆန႔္သာ၊ ေပါမ်ားလွ ပါေတာ့သည္။

သည္တဏွာ စရုိက္ကို၊ အလိုလိုက္ မွားၾကလွ်င္၊ ႏြားသတ္တို႔ သြားရာ၊ ေနာက္ေတာ္က လုိက္ပါၿပီးလွ်င္၊

ႏြားရုပ္သြင္ အထူးႏွင့္၊ တဘူးဘူး တဘဲဘဲ၊ မစဲေအာင္ တြန္ျမည္၍၊ ႏွစ္အရွည္ ေမာၾကမည္။

သို႔သေဘာ တႏိၱ၊ အမွန္ကို သိၾက၍၊ ပကတိ အရိုး၊ ဟင္းသီးမ်ိဳး ဟင္းရြက္မ်ိဳး၊ ေကာင္းႏိုးရာ ရွာၾက၍၊

ဆီအတန္ ဆားအထိုက္၊ မြမ္းမံဖြယ္ အလိုက္ႏွင့္၊ သိုက္ၿမိဳက္ေအာင္ စီရင္၍၊ သူေတာ္စင္ အႏႈန္း၊

စိတ္သတ္၍ သံုးပါလွ်င္၊ အဆံုးတိုင္ ၿမိန္ယွက္၊ ေဘးေရာဂါ မဖက္၊ ဆီအသား ပြားတက္၍၊ အသက္လည္း ရွည္ပါသည္။

သႏၱဳ႒ီ အခ်က္မွာ၊ စကၠ၀ါ ငွက္မင္း၊ အေလာင္းေတာ္ ေက်းသင္းတို႔၊ ခင္းခဲ့သည့္ စံထံုးႏွင့္၊

လံုးလံုးႀကီး မထပ္ျငား ေသာ္လည္း၊ တတ္အားသမွ် ၿခိဳးၿခံလွ်င္ပင္၊ အက်ိဳးတန္ ေပးပါသည္၊

ေက်းသူေတာ္ ထံုးေဟာင္းကို၊ ေကာင္းေကာင္းႀကီး အားျပဳ၍၊ သည္၀တၳဳ အသားထူးကို၊

မစားဘူး ဧကန္ဟု၊ ဓိ႒ာန္၍ ၿပီၿပီ၊ သည္အတိုင္း ညီပါလွ်င၊ ပါရမီဆယ္ျဖာလည္း၊ အလြယ္သာရမႈ၊

အကုန္လံုး စုပါသည္။

အေၾကာင္းရင္း စဥ္းစားဘြယ္


ယခုအခါ ေခတ္အတြင္းမွာ၊ ႏြားသားဟင္း ကြ်ဲသားဟင္း၊ အသန္႔ပင္ လြတ္ကင္းေအာင္၊

ရွင္းရွင္းႀကီး စင္ေျပာင္၊ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ ေရွာင္ပါသည္၊ ေနာင္လာရန္ အဖို႔၊ ၾကားသမွ် ကရို႔ရယ္၊

ကြ်ႏု္ပ္တို႔ထပ္တူ၊ သေဘာထား ျဖဴၾကပါ။

လူတို႔လို တီတီတာတာ၊ မေျပာတတ္ ရွာၾကလို႔၊ ငုတ္တုတ္သာ မျပန္လွန္၊ ျပဳသမွ် ခံရသည္၊

ဌာန္ကရိုဏ္း ျပတ္သား၊ ႏႈတ္လွ်ာမ်ား တတ္အားလွ်င္၊ ႏြားတို႔က ဆိုရန္၊ ခြင့္ရိွသည္ အမွန္မွာ၊

ျမန္မာႏွင့္ ကုလား၊ ႏွစ္ျပည္ေထာင္ တိုင္းသားတို႔၊ ျဖစ္ပြားသည့္ တြက္တာသည္၊ ငါတို႔မွာ သတၱဳ၊

အကုန္လံုး စုေခ်သည္။

သူတို႔ေဘး သူတို႔ဘုိး၊ သူတို႔ႏြယ္ တစ္ရိုး၊ တစ္မ်ိဳးလံုး တစ္ေဆြလံုး၊ သူတို႔တိုင္ မဆံုး၊

တို႔တစ္ေတြ ပုခံုးမွာ၊ မီးဟုန္းဟုန္း ထမတတ္၊ တို႔လံု႔လ တို႔စြမ္းအင္၊ တို႔အပန္း ခံႏိုင္လို႔၊

ဆန္စပါး ေျပာင္းႏွမ္း၊ ဗူးခရမ္း ပဲအမ်ိဳး၊ ေျမျပင္လံုး ေမာက္ၿဖိဳးေအာင္၊ တိုးတက္သည့္ ဘ႑ာႏွင့္၊

လိုရာတိုင္း ျပည့္စံု၊ ကံုလံုၾက အသီးသီး၊ ေက်ာင္းႀကီးေဆာက္ ဘုရားတည္၊

တစ္တိုင္းလံုး ၾကြယ္သည္မွာ၊ ဘယ္သူက အရင္းဟု၊ စဥ္းစားဖြယ္ မရိွ၊ ထင္အလင္း သိပါလွ်က္၊

သတိပင္ မေပၚ၊ ေက်းဇူးကို မေမွ်ာ္၊



စိတ္အေခ်ာ္ တိမ္းပါး၊ မိတ္မေတာ္ စိမ္းကားလွ်က္၊တို႔အသား တို႔အသည္း၊

တို႔အဆီ ရႊဲရႊဲကို၊ ထမင္းပဲြ အလယ္၊ အနင့္သား တည္ၿပီးလွ်င္၊ ရယ္ခါႏွင့္ ၿပံဳးခါ၊

အရသာ ခံစား၍၊ လင္မယား တစ္ေတြ၊ ၿမံဳ႔ၾကသည့္ အေနမွာ၊ ၿမိန္ႏိုင္ေပ့ သူတို႔ကုိယ္၊

မ်ိဳႏုိင္ေပ့ သူတို႔ခံတြင္း၊ တို႔လုပ္သည့္ ထမင္းကို၊ တို႔ဟင္းလ်ာ အသားႏွင့္၊

စားၾကသည့္ ျဖစ္နဲကို၊ တို႔အသည္း နာလုိက္ကဲ့၊ ကမၻာဦး စတင္၊ ထက္ကာရီ ယခင္က၊

ေခ်သမင္ ေတာသား၊ အမ်ားတို႔ ထံုးစံ၊ တိရိစၦာန္ စရိုက္၊ တို႔ဘာသာ တစ္သိုက္၊

အလုိက္မ်ား ေနခဲ့ၾကလွ်င္ ၊ မေသမီ စပ္ၾကား၊ အိပ္ခ်င္အိပ္ စားခ်င္စား၊

သြားခ်င္သြား လာခ်င္လာ၊ အပံုႀကီး ခ်မ္းသာမည္။

အဓမၼလူသား

ယခုမွာ လားလား၊ အဓမၼလူသားႏွင့္၊ စီးပြားတူ ခ်မ္းသာဖက္၊ ခိုမိသည့္ အတြက္ေၾကာင့္၊

တက္တက္ႀကီး အကုန္မွား၊ ငါးပါးေမွာက္ ေျခာက္ပါးေမွာက္၊ မွားသေလာက္ မေျပာသာ၊

သက္ခႏၶာ ရိွစဥ္လည္း၊ မခ်ိေအာင္ ေစစား၊ တို႔ကိုယ္ေကာင့္ အသားကို၊ ဟင္းတစ္ပါး သတ္၍လုပ္၊

ဘယ္သင္းက ဟုတ္ေသးတံုး၊ ယုတ္မာသည့္ ျဖစ္လား၊ သည့္ေလာက္ေတာင္ ရိုင္းျငားသည့္၊

လူသားတို႔ လက္ထဲတြင္၊ ဖဲြ, ေျပာင္းရိုး, ျမက္, ေရ၊ သံုးစား၍ ေနရသည္ထက္၊

ေတာက်ားေတြ ပါးစပ္မွာ၊ ေခါင္းျပတ္၍ ေသရျခင္းသည္၊ လြန္အမင္း ျမတ္ေသး၏။


အေဟာ ဒုကၡ

ေရွးအထက္ ကာရီ၊ ပေ၀ဏီ အေျခက၊ ေရလုိက္ႀကီး ေမွာက္မွား၍၊ တို႔ေနာက္သား တစ္စုမွာ၊

လူဘီလူးအစာ၊ ဟင္းလ်ာဘို႔ အၿပီး၊ ဘူးသီးႏွင့္ ႀကံဳလိုႀကံဳ၊ ဖရံုႏွင့္ ျငားလိုျငား၊ သခြားႏွင့္ တဲြလိုတဲြ၊

ခ်ိဳတစ္နည္း ခ်ဥ္တစ္ေထြ၊ တို႔ျဖစ္ပံု အေနႏွယ္၊ ေသလွ်င္လည္း လတ္တေလာ၊ ရွင္စဥ္လည္း ဖတ္ဖတ္ေမာ၊

အေဟာဒုကၡ၊ ဘယ္အခါတြင္မွ၊ သက္သာရာ မရေအာင္၊ တုိ႔ၾကမၼာ ျပဳနည္းကို၊ အသည္းထိ နာလိုက္ပါဘိ၊

ဉာတကာ တစ္သင္း၊ မိတ္ေဆြရင္းတို႔ဟု၊ ႏြားအခ်င္းခ်င္း ဆုိၾကရန္၊ ခြင့္ရိွသည္ အမွန္ပင္။


သနားရန္ တာလမ္း၊ ရိွသမွ် စခန္းကို၊ ဆံုးခန္းေရာက္ ေမွ်ာ္ေခၚ၍၊ မသူေတာ္ စရိုက္၊ ထြန္းကားသည့္ အခိုက္ကို၊

အလိုက္သင့္ အေရွာင္ေကာင္းႏိုင္မွ၊ ေနာင္ေႏွာင္းကို ခ်မ္းသာ၍၊ နတ္ရြာမွာ အတူေတြ႔ၾကရေအာင္၊

အေလ့ေကာင္းရွင္းရွင္း၊ ေဇာသဒၶါ စင္းစင္းႏွင့္၊ သတင္းစာ ပါးလိုက္ပါသည္၊ ၾကားၾကားသမွ် မိတ္ေဆြအေပါင္း၊

သူေတာ္ေကာင္း ပညာရိွတို႔။ ။

လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး







လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရား၏ ခုနစ္ေန႔ ဘုရားရိွခိုးကဗ်ာ

သိဒၶတၳမင္းသား ပဋိသေႏၶ ယူေသာေန႔

Monday, October 8, 2012

ပိဋကတ္ က်မ္းစာမ်ား


ပိဋကတ္ သံုးပံု
       က - ဒီဃနိကာယ္
၁.က.၁/၃ - သီလကၡႏၶ၀ဂၢ သုတ္သီလကၡန္္      ၁၃
၂.က.၂/၃ - မဟာ၀ဂၢ သုတ္မဟာ၀ါ              ၁၀          ေပါင္း ၃၄ သုတ္
၃.က.၃/၃ - ပါထိက၀ဂၢ သုတ္ပါေထယ်         ၁၁
              - သီလႏွင့္တန္္ဆာဆင္
              - မဟာသတိပ႒ာနသုတ္ (သံသရာလြတ္ေၾကာင္း အေျခခံ)
       
 ခ - မဇၥ်ိမနိကာယ္
၄.ခ.၁/၃ - မူလပဏၰာသ (ေရွ႕ဦးအစသုတ္ ၅၀ ပါက်မ္း)
၅.ခ.၂/၃ - မဇၥ်ိမ ပဏၰာသ (အလယ္သုတ္ ၅၀ ပါက်မ္း)           ေပါင္း ၁၅၂ သုတ္
၆.ခ.၃/၃ - ဥပရိ ပဏၰာသ (ေနာက္ဆံုးသုတ္ ၅၂ပါက်မ္း)
              - သမာဓိဘာသနာ က်င့္ႏိုင္ရန္လမ္းညႊန္
              - သမၼာဒိ႒ိသုတ္ ရထ၀ိနီတသုတ္ (၀ိသုဒၶိ ၇ပါး)
      
 ဂ - သံယုတၱနိကာယ္
၇.ဂ.၁/၃ - သဂါထာ၀ဂၢက်မ္းႏွင့္ နိဒါန၀ဂၢက်မ္း ပထမတဲြ
၈.ဂ.၂/၃ - ခႏၶ၀ဂၢက်မ္းႏွင့္ သဠာယတန၀ဂၢက်မ္း ဒုတိယတဲြ             ေပါင္း ၇၇၆၂ သုတ္
၉.ဂ.၃/၃ - ပဟာ၀ဂၢက်မ္း တတိယတဲြ
      
 ဃ-အဂၤုတၱနကာယ္
၁၀.ဃ.၁/၃ ဧကက နိပါတ္မွ စတုကၠနိပါတ္ထိ (၄)က်မ္း
၁၁.ဃ.၂/၃ ပဥၥက နိပါတ္မွ သတၱကနိပါတ္ထိ (၃)က်မ္း           ေပါင္း ၉၅၅၇ သုတ္
၁၂.ဃ.၃/၃ အ႒က နိပါတ္မွ ဧကာဒသကနိပါတ္ထိ (၄)က်မ္း
-      ဗဟုသုတ ပေဒသာပင္၊ ယဥ္ေက်းမႈ၏ ေရေသာက္ျမစ္
-      ေအာင္ျမင္နည္း၊ သတၱိျပည့္နည္း၊ ၾကြယ္၀နည္း
-      ပညာရိွနည္း၊ ဂုဏ္ေက်ာ္နည္း၊ ေလာကဓံခံႏိုင္နည္း

င- ခုဒၵကနိကာယ္ (၁၈  က်မ္း)
  က်မ္းအေရအတြက္ အမ်ားဆံုးႏွင့္ တရားသေဘာအစံုဆံုး နိကာယ္
      
ပိုင္းျခားပံုစနစ္
၁။၀ိမုတၱိရသ             ၂။ဓမၼ၀ိနယ       ၃။၀စန     ၄။ပိဋက    ၅။နိကာယ္        ၆။ ဓမၼကၡႏၶာ
ပါဠိေတာ္(စကားေတာ္အစဥ္)တို႔ကို သံဂါယနာတင္မႈ ျပဳေတာ္မူၾကသည့္ အရွင္ျမတ္တို႔က----
၁။ ၀ိမုတၱိရသအားျဖင့္  ၁ပါး
၂။ ဓမၼ၀ိနယအားျဖင့္    ၂သြယ္
၃။ ၀စနအားျဖင့္         ၃ပါး
၄။ ပိဋကတ္အားျဖင့္           ၃သြယ္
၅။ နိကာယ္အားျဖင့္           ၅ရပ္
၆။ ဓမၼခႏၶာအားျဖင့္            ၈၄၀၀၀ ဟု ပိုင္းျခားခဲြေ၀၍ သတ္မွတ္ားေတာ္မူခဲ့ၾကေလသည္။

က်မ္းေပါင္း ၅၂ က်မ္းတို႔မွာ
ဒိဃနိကာယ္             ၃က်မ္း (၃အုပ္)
မဇၥ်ိမနိကာယ္            ၃က်မ္း (၃အုပ္)
သံယုတၱနိကာယ္  ၅က်မ္း (၃အုပ္)
အဂၤုတၱရနိကာယ္ ၁၁က်မ္း (၃အုပ္)
ခုဒၵကနိကယ္             ၃၀က်မ္း (၂၈အုပ္)
ေပါင္း                    ၅၂က်မ္း စာအုပ္ေပါင္း ၄၀။
ခုဒၵကနိကာယ္တြင္ ပါ၀င္ေသာက်မ္း-------
(က) ၀ိနည္း             ၅က်မ္း     ၅အုပ္
(ခ) အဘိဓမၼာ    ၇က်မ္း     ၁၂အုပ္
(ဂ) သုတၱန္       ၁၈က်မ္း    ၁၁အုပ္
ေပါင္း                    ၃၀က်မ္း    ၂၈အုပ္


သုတၱန္ပိဋက တြင္ အက်ဳံး၀င္ေသာ နိကာယ္မ်ား
ဒီဃနိကာယ္             ၃က်မ္း     ၃အုပ္
မဇၥ်ိမနိကာယ္            ၃က်မ္း     ၃အုပ္
သံယုတၱနိကာယ္  ၅က်မ္း     ၃အုပ္
အဂၤုတၱရနိကာယ္ ၁၁က်မ္း    ၃အုပ္
ခုဒၵကနိကာယ္    ၁၈က်မ္း    ၁၁အုပ္
၀ိနည္းပိဋက တြင္ အက်ဳံး၀င္းေသာ နိကာယ္
ခုဒၵကနိကာယ္မွ ၀ိနည္း ၅ က်မ္း           ၅အုပ္
အဘိဓမၼာပိဋက တြင္ အက်ဳံး၀င္ေသာ နိကာယ္
ခုဒၵကနိကာယ္မွ အဘိဓမၼာ ၇ က်မ္း       ၁၂အုပ္

Wednesday, October 3, 2012

သာဓုေခၚပါ အေမအိုရယ္

ရင္းတြင္းခံစားခ်က္.....................................................................................

 သားေမာင္လူေလး
အေမေမးမယ္ စကားပံုသရုပ္
အေမထုပ္၍ ေျပာဆိုစကား
ျပန္လည္ေမွ်ာ္ေတြး မွတ္မိေသးတယ္
ကေလးဘ၀ ငယ္ငယ္ကေပါ့ အေမ........................။

ထိပ္စံသြယ္သြယ္ သာငယ္လူလွ
ငါ့သားေမာင္ရင္ ႀကီးလာရင္ေလ
ဘုန္းႀကီး၀တ္မွာလားတဲ့.....။

မပီတမီ အစခ်ီ၍
သားႀကီးလာရင္ သကၤန္းကိုစီး
စိတ္ပုတီးနဲ႔ ဘုန္းႀကီး၀တ္မွာ
ေျဖလိုက္ပါေသာ္ .....
ေပြ႔ကာဖတ္ရမ္း အေမနမ္းလွ်က္
လိမၼာလိုက္တဲ႔ သားေလးရယ္တဲ့......။

ထို႔ေနာက္တဖန္
မာတာမိခင္ ရွင္ျပဳစဥ္က
ငါသားကုိရင္ ႀကီးလာရင္ေလ
အေမတဖန္ ရဟန္းခံဖို႔
ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ တခဲြသားနဲ႔
ႀကိဳးစား ယာလုပ္ ေနာက္မဆုတ္ခဲ့

ေၾသာ္ ..............................
အခုေတာ့ အေမ
တနယ္တေက်း ပညာေရးမို႔ (သာသနာေရးမို႔)
အေမနဲ႔ေ၀းတဲ့ သားသက္လ်ာ
မာတာမိခင္ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့
တသြင္းကူးလွမ္း သားရဟန္းကုိ
ၾကည္ညိဳဆပြား ေမတၱာထားေတာ့
သားျပဳသမွ် သာဓုေခၚပါ
အေမအိုရယ္ ...........................................................။

ဘုရားျဖစ္စဥ္


 

ဒီေန႔ေတာ႔ အမ်ားသိသင့္တဲ့ ဘာသာေရးအေၾကာင္းေလးတခုကို တင္ၿပေပးခ်င္ပါေသးတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ေရးထားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားေန႔ ဆိုဒ္မွ ကြ်န္ေတာ္ေတြ႔တာနဲ့ ခြင့္ေတာင္းၿပီး ၿပန္လည္ေဖာ္ၿပေပးထားတာပါ။ ကြ်န္ေတာ္ သိမ္းထားတာေတာ႔ အေတာ္ေလးၾကာပါၿပီ။ ဒီေန႔ ဗဟုသုတ အၿဖစ္တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ေအာက္မွာ ပါတာေတြက အက်ဥ္းေတြပါ။ ဘာလို႔ အက်ဥ္းလို႔ ေၿပာလည္းဆိုရင္ အဘိညာဏ္ရ ေဒဝီလရွင္ရက သိဒၶတၳမင္းသားငယ္ကုိ ၿမင္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ငိုခ်င္း ရယ္ခ်င္း ႏွစ္မ်ိဳးကို ၿပဳပါတယ္။ ဒီလိုအပိုင္းေတြမပါပါဘူး။ ဒီထက္ အက်ယ္ရွင္းထားတာရွိပါတယ္။ အဆင္ေၿပရင္ အက်ယ္ကို တင္ေပးႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားေပးပါဦးမယ္။ ခုရက္ပိုင္းတြင္း စိ္တ္ညစ္တာေတြမ်ားေနတာနဲ့ စာမေရးၿဖစ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ႔  google Doc မွာ ရွိတဲ့ စာေလးေတြကို တင္ေပးလိုက္တာပါ။ ဒီပိုစ္မူရင္းေရးသားသူကိုေတာ႔ ေသခ်ာ မသိပါ။ ဒါေပ့မယ္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားေန႔ ဆိုဒ္မွာေတာ႔ ေဖာ္ၿပေပးထားပါတယ္။ မူရင္းေရးသားသူကို အထူးပဲ့ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ 

ဘဂ၀ေတာ         ဘုန္းေတာ္ ၆ ပါးႏွင့္ ၿပည့္စံုေတာ္မူေသာ ၿမတ္စြာဘုရား
အရဟေတာ        ကိေလသာ ကင္းစင္ေတာ္မူေသာ ၿမတ္စြာဘုရား
သမၼာသမၺုဒၶႆ    သစၥာေလးပါး အမွန္တရားကို ပိုင္းၿခားထင္ထင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္သိၿမင္ေတာ္မူေသာ ၿမတ္စြာဘုရား.. အား
နေမာတႆ         ရွီခိုးပါ၏

 
တရားအားထုတ္သူ ႏွင့္ အားမထုတ္သူ ဘာကြာသလဲ ?

တရားအားထုတ္တက္သူဟာ ၾကဳံသမွ်အာရုံေတြကို အေၿခခံၿပီး သတိ သမာဓိ ၫဏ္ၿဖစ္ေအာင္ အၿမတ္ထုတ္တယ္။
တရားအားမထုတ္တက္တဲ့သူကေတာ႔ ၾကံဳလာတဲ့ အာရုံေတြေၾကာင့္ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ ၿဖစ္ၿပီး အရူံးေပၚေနတယ္။
အရွင္ေတဇနိယ (ေရြႊဥမင္) ဆရာေတာ္ ေရးသားေသာ စာအုပ္မွ ကြ်န္ေတာ္ သို႔ သန္႔ဇင္ေဌး  ႏွစ္သက္ေသာ စာသားေလးမ်ားကို ၿပန္လည္ေဖာ္ၿပေပးထားတာပါ။

စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ စာသားအနည္းေလးကိုလည္း ႏွစ္သက္ရာ စာစုေလးနဲ့ ေဖာ္ၿပေပးခ်င္ပါေသးတယ္။
ငါ့တန္ဖိုး အထားဆံုး အရာဟာ ငါ့စိတ္ပဲ့ငါ့စိတ္ကို ယုတ္နိမ္႔သြားေစမယ္႔ အေတြးေတြ သေဘာထားေတြကို အၿမစ္တြယ္ခြင့္မေပးဘူး။ မေကာင္းတဲ့ အေတြးေတြ သေဘာထားေတြကို သိ . သိၿပီးပယ္မယ္လို႔ ဆံုးၿဖတ္ၿပီး အေလ႔အက်င့္လုပ္ရင္ တေန႔တၿခား စိတ္ထားၿမင္မားတဲ့ သူၿဖစ္လာမယ္။ ဒီတစ္ခုကို ထိထိေရာက္ေရာက္လုပ္လိုက္ရင္ ကိုယ္ဘ၀တစ္ခုလံုး အရည္အေသြးတိုးတက္လာမယ္။ ဘ၀ရဲ့ အရည္အေသြးဟာ စိတ္ရဲ့ အရည္အေသြးေပၚမွာ မူတည္တယ္။
ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိက (ေတြးမိတိုင္းေပ်ာ္တယ္) စာအုပ္မွ. ကြ်န္ေတာ္ သန္႔ဇင္ေဌး ႏွစ္သက္ေသာ စာသားေလးမ်ားကို ၾကားညွပ္ ၿပီးထည့္ေပးလိုက္တာပါ။